Laatste hilarische dagen in Mumbai

Jaja jongens en meisjes, dames en heren, er staat weer een verslag voor jullie te wachten!
Wat hebben wij veel meegemaakt de afgelopen dagen in Mumbai. Omdat we hier een tijdje zouden blijven, hebben we alle dingen die we nog wilde doen hier in Mumbai in de laatste dagen gepropt.
We hebben midden in de nacht op het politiestation gezeten, wat natuurlijk niet gepland was. Ik zal even uitleggen hoe wij hier belandt zijn, want jullie schrikken nu vast. Het is voor Indiers verboden om met foreigners te zijn in de nacht. Zoals elke avond waren we met onze vrienden gewoon gezellig aan het doen. We besloten om naar het huis te gaan van een vriend, want zn ouders waren die avond niet thuis. Heel grappig liepen Sanne en ik met een hoofddoek, want ze dachten dat de politie ons dan minder snel zou zien. Zie je het al voor je, wij met een hoofddoek met daaronder super westerse kleren? De politie is natuurlijk niet dom, dus al snel werden we gespot door 2 politieagenten in burgerkleren. Een tijdje later zaten we daar dan, op het politiestation van Mumbai. Het politiestation was echt heel vreemd, er liepen wat agenten rond die een beetje stom naar ons stonden te lachen en verder was het gewoon een corrupte boel. We werden gescheiden van onze vrienden, zodat ze ons allerlei vragen konden stellen. Niet alleen daarom werden we gescheiden, een paar vrienden werden geslagen met een stok die de agenten hier altijd bij zich dragen. Sanne en ik waren totaal niet bang, maar op het moment dat Inuu en Sam werden geslagen vond ik het even niet chill. Na een hoop vragen beantwoord te hebben over wat we hier doen en waar we verblijven, werden we met de politieauto terug gebracht naar het India Guesthouse. Ik schaamde me echt dood, want heel het guesthouse werd wakker door de irritante agenten die de controle wilde hebben over alles. De aardige man van het Guesthouse moest ook veel vragen beantwoorden, waardoor ik me nog meer schaamde. We waren opeens van die domme westerse meisjes die Indiase jongens vertrouwde. Zo is het natuurlijk niet, maar zo werden we wel eventjes gezien. Het is hier zo corrupt, want de vrienden moesten 10000rupee boete betalen. Zo werd ik om 5 uur wakker gebeld door Inuu, omdat ze maar 9000rupee hadden op dat moment. Als ze niet zouden betalen zouden ze voor de rest van de nacht opgesloten zitten. De volgende ochtend hebben we alles uitgelegd aan het Guesthouse en ze vertelden gelukkig dat we ze niet in problemen hadden gebracht, dus dat was ook weer opgelost. Die avond besloten we maar om gewoon met onze vrienden naar een localbar te gaan, waar het super gezellig was!
De dagen erna waren we opeens Bollywoodstars! Lopend door de straart in Colaba werden we weer eens gespot door een gozer van de Bollywoodbuiseness. We hadden ze al vaker geweigerd, maar nu waagden we het er maar op. Of we naar een trouwerij wilde werd ons gevraagd. We zouden om 4 uur worden opgehaald bij het Guesthouse en dan zouden we een uurtje rijden naar de trouwerij. Daar dan eenmaal aangekomen zou ons een sari worden aangemeten en dan zouden we mensen vriendelijk gedag moeten zeggen. Dit zou ongeveer tot half 10 duren en dan zouden we weer gedropt worden bij het Guesthouse. Dit is India, dus natuurlijk ging het niet zo. Inderdaad werden we om 4 uur opgehaald nadat we hadden gecheckt of het castingbureau echt was. 3 uur later kwamen we eindelijk aan bij de trouwerij. Sanne en ik begonnen ons al zorgen te maken waarom het zo lang duurde voordat we er waren, want we waren Mumbai ook al uit. Gelukkig waren we met nog meer toeristen en hadden we al bedacht hoe we de auto uit konden rollen. haha! Gelukkig was dit niet nodig.
Lekker hectisch kregen we sari's in onze handen geduwd en mochten we ze aandoen op de wc's van een resort. Daar was namelijk de trouwerij. Wat een karwei was dat zeg! Al snel kwamen 2 vrouwen ons te hulp, want zelf hadden we het niet uit kunnen vinden. Een naambordje werd bij ons opgespeld waar op stond: Model. Dit betekende dat we de hele avond naast het buffet moesten staan, kijkend naar al het lekkere eten dat voorbij kwam. Niemand kon daar engels, dus gezellig kletsen met de indiase mensen zat er ook niet in. Voor al die uren staan en in de auto zitten kregen we 500 rupee (niks dus). Natuurlijk deden we het voor de ervaring.
De dag erna zouden we ook iets doen voor Bollywood shizzle, want een andere gast had ons ook gespot. Dit betekende dat we de volgende dag om 6 uur op moesten omdat we om 7 uur klaar moesten staan om naar een stadion te worden gereden waar opnamens gemaakt werden voor een tv commercial. De reclame dient voor het grootste cricket tournament in India. Binnen 10 dagen zijn we dus te zien als cheerleaders op de tv! De bedoeling was namelijk dat we als cheerleaders een cricket team aan moedigde. We hadden zelfs een eigen bus waar we onze outfits aan moesten doen en waar we konden rusten als ze onz niet nodig hadden. Nooit dus, want ze hadden ons de hele dag nodig. Van 8 uur sóchtends tot 5 uur smiddags stonden we in de brandende zon onze danskunsten te vertonen. Hard werken dus! De eerste paar uur waren echt hilarisch en heel leuk om te doen, maar na een tijdje werden we het echt zat. Ons dansje die we overigens ter plekke moesten verzinnen, hadden we al 50 keer gedaan en het was moeilijk om nog te blijven lachen. We hebben hele leuke meisjes ontmoet die ook mee aan het cheerleaden waren dus dat was heel gezellig. Al met al was het een hele leuke ervaring om op terug te kijken, maar never ever again. Volgende keer zal proberen wat foto's erbij te plaatsen, dan hebben jullie een beetje een beeld van hoe wij er uit zagen in die lekkere (stink) pakkies. Of jullie moeten binnekort op youtube kijken, want daar komt het filmpje ook. Nu ga ik maar weer, genieten van de laatste uurtjes in Mumbai. Vanavond vertrekt onze trein namelijk naar Ahmedahbad. Het word een moeilijk afscheid, want ik het Mumbai in mn hart gesloten! Dag lieve mensen! XXXXXXXXXXXXXXXXX