Mi casa es tu casa

Hola! Asjemenou, mijn belofte om eerder wat te schrijven ben ik niet nagekomen. We hebben wel heel wat beleefd de afgelopen weken. Na onze interessante backpack-loze ervaring in Cuba (waar we nu erg om kunnen lachen) is er in Mexico nog niet zoveel fout gegaan. Op het moment dat we in Mérida landde, was de universe with us. We vielen met onze neuzen in de boter met één van de leukste couchsurf ervaringen die ik gehad heb. Pepe en Lua, twee Mexicaanse gozers met de leukste honden lieten ons toe in hun leven alsof we al jaren bevriend waren. We hebben al hun vrienden ontmoet en ze hebben ons de hele omgeving laten zien. Omdat we het zo naar ons zin hadden, besloten we in Mérida een spaanse talencursus te volgen van vier weken. Ons goedkope hostel waar we na onze couchsurfervaring sliepen, voelde inmiddels aan als ons huis. Ik had zelfs huisdieren (bed bugs). We raakten al snel bevriend met Valeria, het meisje dat achter de balie stond in het hostel. Met haar hebben we wederom van alles beleefd. Één van de hoogtepunten was het meelopen in de Women's march. Het was spannend omdat er meisjes zonder reden opgepakt werden, maar tegelijkertijd voelde het heel goed om op te komen voor de rechten van de vrouwen in Mexico en voelde we ons heel sterk met z'n allen.
​Na 5 weken in Mérida gespendeerd te hebben, werd het weleens tijd om wat meer van Mexico te gaan zien, dus namen we de bus via Valladolid naar Puerto Morelos. Een vriend van m'n moeder heeft daar een villa, waar we welkom waren om een paar dagen te vertoeven. Vanaf daar besloten we Carlos (een vriend van ons die we in Mérida hebben ontmoet) op te zoeken in Monterrey. Monterrey is een grote stad in het Noorden van Mexico, gelegen in de bergen. Dat hebben we geweten, want holy shit het was daar opeens maar 10 graden! Na de 32 graden die we gewend waren voelde het aan als vrieskou. Wederom zijn we daar verwelkomt alsof we bij de familie hoorden en hebben we daar nu een Mexicaanse familie waar de deur altijd voor ons open staat. Carlos heeft ons werkelijk overal mee naartoe genomen, omdat hij graag zijn stad en omgeving aan ons wilde laten zien. Vanuit Monterrey namen we met Carlos de bus naar een van de gevaarlijkere staten van Mexico, waar je eigenlijk beter niet naartoe kan gaan. Margriet wilde graag de oma van een goeie vriendin opzoeken, dus we namen de gok. Carlos ging mee voor extra veiligheid en in Ciudad Victoria waren we nooit alleen. Ik heb mij nergens onveilig gevoeld om eerlijk te zijn. We speelden de hele dag lotería met de oma (bekend mexicaans spel dat lijkt op bingo) en gingen van de ene posada naar de andere posada (kerstfeesten die ze de hele maand december houden). Ook daar hebben we meerdere deuren die altijd voor ons open staan. Momenteel zitten we in la Paz, volgens internet ook erg gevaarlijk (nog niets van gemerkt). Hier zijn we Raoul (een oude vriend van mn tijd in Rome) op gaan zoeken die ons uitgenodigd heeft om de kerst bij z'n familie te vieren. We stonden de hele dag in de keuken om het kerstdiner voor te bereiden en ik kreeg het voor elkaar om een uur voor het begin ziek te worden. Ik kreeg bijna geen hap door mn keel :'). Vanaf hier gaan we een roadtrip maken naar San Francisco, de stad waar Raoul woont. Het zal een hele lange maar mooie tocht worden met een tussenstop in Hollywood. Vandaag gaan we met whale sharks zwemmen en surfen, want we zijn opeens weer in de warmte beland. Weer eens wat anders om kerst in een bikini te vieren. Zo dit was een globale opsomming van onze reis tot nu toe. Ben benieuwd wat er nog meer op ons staat te wachten. Mocht je het leuk vinden om te zien waar we zijn, dit is een link van m'n polarsteps account:

https://www.polarsteps.com/SamDirks/2749407-hablo-espanol?s=385d403f-563c-4d65-9f92-e82125d1ed59

​Adios amigos!