Brunei, het land met een Sultan

Lieve allemaal, het is weer tijd voor een nieuw verslag! Haha ik hoop dat jullie na al die tijd het nog steeds leuk vinden om het te lezen...
De afgelopen tjid is er weer een hoop gebeurd aan de andere kant van de wereld. Ik zal beginnen waar ik mijn vorige verslag geeindigd ben. Op dat moment zaten we nog tussen alle jeugd van Semporna in een internetcafe. Erna gingen ons laten testen bij een dokter om te kijken of we geschikt waren om onze ''PADI Open Water'' te kunnen halen. Sanne had namelijk al een tijdje last van haar oren als ze het water in ging, dus leek het ons een verstandig idee. De dokter vertelde dat Sanne 3 dagen druppels moest gebruiken, dus dat betekende dat Sanne haar PADI niet kon halen...balen! Er was niks mis met mij, dus besloot ik om alleen mn PADI te halen. Diezelfde dag namen we de boot naar Mabul Island, een paradijsje midden op zee. Wat was het er mooi!! We werden verwelkomt op dit eilandje met een bandje dat voor ons speelde. Omdat het eilandje zo klein is kan je er in 20 minuten omheen lopen en zijn de meeste huisjes eromheen op palen gebouwd. De accomodatie waarin we sliepen was van ''Uncle Chang'' de diveshop waar ik mijn PADI course geregeld had. Iedereen sliep er in kamers die je met zn 4ren moest delen, want anders was het veel te duur. De hele dag door konden we eten&drinken, dus wij waren erg blij! Na een boottochtje van een uur was het inmiddels al laat in de middag, dus dat betekende dat ik mocht opschieten met het bestuderen van mijn PADI theorieboek. Jaja, voor het eerst sinds vorig jaar moest ik weer aan de studie! We baalden nog steeds dat Sanne niet kon duiken en terwijl we een beetje aan het feesten waren besloten we gewoon nog 3 dagen langer te blijven, want dan konden we wachten tot Sanne haar oren weer goed waren en samen onze PADI halen. Topidee! Nu hadden we dus een paar dagen de tijd om het gekke eiland te verkennen, te eten, te chillen, te zwemmen en om te snorkelen. 3 keer per dag waren er bootjes die naar een plek vaarde waar je goed kon snorkelen, dus zijn we een paar keer meegegaan. En wat een mooie dingen heb ik gezien! Schildpadden, nemo's, gekke andere vissen en super mooi koraal. Na een paar dagen gezelligheid was het eindelijk tijd om te beginnen aan mij cursus. Sanne haar oren waren er niet beter op geworden, ze werden erger. Het Indiase goedje dat ze gekregen had om elke avond in haar oren te druppelen had haar doof gemaakt. Beetje jammer. We hadden geen tijd meer om langer te blijven, dus ben ik alsnog alleen de cursus gaan doen. De 4 daagse cursus zag er als volgt uit: Dag 1, theorieboek bestuderen en vragen beantwoorden. Dag 2, het bespreken van de theorie en de eerste duik waarin we skills moesten doen zoals je duikbril op en afzetten terwijl je op de bodem van de zee zit en vervolgens de masker leeg te laten lopen met behulp van je neus. Ook moesten we bijvoorbeeld leren omgaan met de regulator en zuurstof. Het was een beetje saai allemaal, omdat je nog niet echt iets boeiends ging doen, maar het was wel vet om voor het eerst zo'n lange tijd onder water te kunnen zijn en je te voelen als een vis. Eenmaal uit het water mocht ik weer aan de studie, want de volgende dag zouden we hoofdstuk 4 en 5 bespreken. Dag 3, een duik waarin we alle skills gingen oefenen en waardoor we wat zekerder werden in het water. We leerden bijvoorbeeld hoe we goed onder water konden drijven, zodat je gewichtloos bent en je dus voelt hoe astronauten zich ook voelen. Erg leuk! Erna deden we nog een duik en moesten we wat oppervlakte skills doen. Zoals al je spullen af en aan doen, je buddy helpen en last but not least de zwemtest. We moesten naar een boei zwemmen en weer terug zodat ze konden zien dat je kon zwemmen... Er zat een Maleis in mijn groepje dat dus niet kon zwemmen! Niet kunnen zwemmen en wel duiken... Zo gaat dat hier wel vaker, wat echt vreemd is. Hij vond zn weg door zich aan het touw vast te klammen en zich zo voort te trekken. En ja hij is geslaagd. Mijn duikinstructeur Jaimy vertelde dat hij het gewoon mag afvinken als hij niet kijkt, want de meeste maleisen kunnen niet zwemmen. Maargoed, na deze 2 duiken gingen we het laatste deel van het boek bespreken, dat betekende dat we alle stof gehad hadden en dat we ons eindexamen moesten afleggen. we moesten 50 vragen maken over alles wat we de afgelopen dagen geleerd hadden en we moesten laten zien dat we tabellen konden gebruiken. De volgende dag (dag4) was het tijd voor onze laatste duik waarin we de laatste 2 skills moesten doen waarna we geslaagd waren. Woooow. Erna genoten we van de onderwaterwereld, want we konden nu heerlijk door het water zweven en alles bekijken wat de zee te bieden had. Wauw wat was dat gaaf! Zwemmen met een zeeschildpad is toch wel het hoogtepunt van de duik. In de namiddag was het tijd om onze nieuwe vrienden en Mabul gedag te zeggen, want we namen de boot terug naar Semporna waar we 1 nachtje moesten slapen. Hier hebben we eindelijk weer Indiaas kunnen eten, jummi! De volgende dag was het Sanne haar verjaardag, dat we gevierd hebben door de hele dag in de bus te zitten naar Sepilok, een plaatsje waar ze Oerang Utans hebben. Het is 1 van de 4 plekken op de hele wereld waar onze familie te vinden is, dus dat was wel speciaal om te zien. Om toch een heel klein beetje te vieren dat Sanne 19 is geworden namen we een luxury lodge, dat betekende dat we 8 bedden voor onszelf hadden met een chille tv,warme douche en tralalala airco!
Na Sepilok was het tijd om weer in de bus te zitten maar deze keer naar Kota Kinabalu waar we weer maar 1 nachtje verbleven in een super vage ''homestay''. Je deelde daar een kamer weer met 4 andere mensen, want het was in princiepe gewoon een huis van een heel grappig vrouwtje dat dus reizigers ontvangt. De dag erna namen we de bus naar Brunei. Brunei? Wat is dat? Dat zal ik is eventjes vertellen. Brunei is een super klein vaag heeeel rijk landje op Borneo dat nog een Sultan heeft. In anderhalfuur kan je van het noorden naar het zuiden rijden en de hoofdstad is Bandar Seri Segawan. Alle gebouwen zien er uit alsof er veel geld aan besteed is, omdat de Sultan gewoonweg niet weet wat hij met zn geld aan moet. Ondanks het er rijk uitzag voelden we ons alsof we in India waren, omdat er veel Indiers en andere mensen ons weer lekker ongegeneerd aanstaarden. Ook niet heel vreemd, want het was sowieso best wel uitgestorven op straat. we verbleven in het enige goedkope hostel van heel het land, namelijk in een zwembad. Het was een zwembad waar ze een mannen en een vrouwendorm naast gebouwd hadden voor bijvoorbeeld jeugdkampen en scholen die daar dan konden zwemmen. De eerste nacht deelden we onze kamer met een Nederlands meisje, Kim lien. Ze was aan het reizen met haar vriendje, dus hebben we met zn 4ren wat gegeten en op onze weg terug botsten we p een tatatata... touwtrekwedstrijd. Echt geniaal was het om naar te kijken, want het bleek de nationale sport te zijn van Brunei en deze wedstrijd werd 1 keer per jaar gehouden. De teams waren echt veel te fanatiek, dus het was een hilarische belevenis. De dag erna zijn Sanne en ik naar het Royal Regalia Museum gegaan, een museum waar alle cadeaus die de Sultan gekregen heeft uitgestalt staan. Tja, wat moet ie anders met 50 goude maquettes, 100 schilderijen, 20 vazen, 5 megabeelden en noem zo maar op? Ook kon je hier de troon zien en waar de Sultan op gedragen word als hij een parade doet. Echt een MEGA geval waar hij dan op zit en dat gedragen moet worden door 100 man. Echt bizar allemaal wat er daar te zien was. S'avonds kwamen we in gesprek met iemand die uit Yemen komt, een land onder Saoedie-Arabie. Hij was een buisinessman die in ons hostel verbleef en honing had verkocht aan de Sultan. Niet zomaar honing, voor 1kg betaal je maar liefst 500 euro. Hij kon niet heel goed engels maar met handen en voeten kwamen we al een heel eind. Je kon aan hem merken dat het een heel slim persoon was en dat hij helemaal geen zin had om de echte rijke buisnessman uit te hangen, vandaar dat hij ook in een cheap hostel zat en ons een potje honing en een souvenir van zijn land cadeau gaf. De volgende dag, vandaag dus namen we de bus naar Miri, dat betekend dat we nu weer terug zijn in Maleisie. Om vanaf Kota Kinabalu door Brunei hier te komen hebben we maarliefst 10 stempels in ons paspoort ontvangen. Je rijdt namelijk een paar keer Maleisie en Brunei in en uit om uiteindelijk bij de hoofdstad te komen, omdat het landje zo klein is! Nu zitten we dus in Miri, waar we Julian een jongen die we op Mabul ontmoet hebben gaan meeten om nog een paar daagjes mee verder te reizen voordat onze vlucht vanaf Miri naar Kuala Lumpur gaat. Dan hebben we 2 nachtjes in Kuala Lumpur en dan... is het zover. Het einde komt nu wel heel dichtbij! Maar daar ga ik nu nog eventjes niet aan denken, ik ga genieten. En oja foto's uploaden;) Ook ga ik bij het vorige verslag wat plaatsten. Nou luitjes, jullie zijn bijna van me af met al die lange lappen tekst. Ik zal er nog eentje vanuit Maleisie schrijven en dan de laatste vanuit Nederland. Heel vreemd idee...
Tot snel! XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ps. wat ben ik blij dat jullie nog steeds de tijd nemen om mijn verhalen te lezen! En leuke reacties weer:)