One snap please??

Hallo! Daar ben ik weer met mijn wilde avonturen! Voor mij lijkt het lang geleden dat ik voor het laatst op internet zat, want je maakt hier ZOVEEL mee, dat is echt niet normaal. Inmiddels geniet ik echt met volle teugen en is het bezef er ook helemaal. Sanne en ik zijn nu al een week in Mumbai, waardoor we de weg al kennen en een beetje weten hoe hier alles werkt. Ook hebben we bijna alles van de menukaarten gehad, dus weten we nu ongeveer wat we bestellen. En het eten is hier echt heeeerlijk. Elke middag en avond eten we naan, dat is een soort pannekoek. Daar kies je dan een Paneer of vegetable bij, dat je er dan in doopt. Jummie.
De Bollywood shizzle hebben we maar achterwege gelaten, want Javad zei dat er daar soms dingen gebeuren die niet heel fijn zijn. Heel vaak gaat het gewoon goed, maar toch. Ook Sam&Sam zeiden dat we er niet heen moesten gaan omdat het niet te vertrouwen is, dus we luisterden maar naar ze.
Niet wetende wat we wilde gaan doen hebben we de Lonely Planet(de bijbel) erbij gepakt. Al lezende besloten we een dagje uit de stad te vertrekken en de boot te nemen naar Elephanta Island. Dit is een eiland een uur bij Mumbai vandaan, waar je grotten kan vinden die gemaakt zijn door mensen. Hele mooie beelden ter ere van de goden zijn uit de rotsen gehakt. Eigenlijk vond ik het eiland zelf niet heel boeiend, want het was uiteraard heel toeristisch. Wel was het super chill om met de boot te varen en eventjes uit de drukke stad te verdwijnen. Sanne en ik moeten zo zuinig mogelijk leven, dus wij besloten de pauperboot te nemen met alle locals. Natuurlijk kan je nu wel bedenken dat we de hele bootreis zijn aangestaard. Ook zijn er veel foto's van ons gemaakt terwijl we met onze lelijke slaaphoofden op de boot zaten. Eenmaal weer terug in de ''haven'' van Mumbai klotse HEEL VEEL water precies over mij en Sanne heen, waardoor iedereen in een straal van 5 meter spontaan begon te lachen. Wij ook uiteraard.
Savond zijn we naar de bios gegaan, waar we voor het eerst een bollywoodfilm gingen meemaken. Wat een ervaring was dit! Voordat de film begint staat iedereen op om het volkslied te zingen en de zaal was echt inmens groot. Eigenlijk snapten we het verhaal heel goed ook al was het in Hindi. De grapjes konden we alleen niet verstaan, waardoor iedereen om ons heen aan het gieren was en wij elkaar aankeken alsof we heel dom waren en niks snapten. Wij waren wel degene die dan als enige lachten tijdens de ''ik hou van jou liedjes en dansjes''. Echt te grappig is dat!
Gister hebben we ook ongelovelijk veel meegemaakt. We hebben een taxirit gemaakt naar de Sailingbridge, dit is een brug dat heel bekend is in Mumbai. Zelf vind ik het niet heel boeiend, want ik kijk eerder mijn ogen uit als ik het dagelijkse leven op straat zie. Dat vind ik veel interessanter. Sam, een van de aardige jongens, nodigde ons uit om mee te gaan naar de moskee met zijn moeder, broertje en buurman. Natuurlijk sloegen wij dit aanbod niet af en binnen een uurtje stonden we te wachten bij de moskee. Het is een hele bijzondere, want hij ligt in het water. De mensen moeten dus een soort pier over om er te komen. Gelukkig liepen wij er tijdens een werkdag, anders zouden we er afgeduwd worden vertelde Sam ons. Op een zondag is het er namelijk overvol. Sanne en ik gingen niet mee bidden, want wij vonden dat we niet de juiste kleren aan hadden. Dus wij wachtend op het binnenplaatsje van de Moskee, werden we van ALLE kanten gefotografeerd. Iedereen vind het zo bijzonder om met ons te praten en aan te raken. of ze vragen het heel netjes en dan zeggen ze One snap please? Of ze doen het heel stiekem met hun telefoon. Hierdoor zijn we heel leuk in gesprek gekomen met een Indiase familie en weer wat geleerd over de cultuur hier. Het enige minder leuke was dat ik heel gezellig zat te praten en dat iemand zei: sheep sheep hair! Dus ik tegen sannë: huh vinden ze nou dat ik schapenhaar heb? Waarna ik dus gewoon begin te lachen en door blijf praten. Steeds meer mensen sheet sheet hair! Bleek het dat er schijt in mn haar zat door een of ander beest. Haha! En als je dat al in het middelpunt staat, kan je wel raden hoe ik mij voelde. Gelukkig kon ik er hard om lachen.
Savonds hadden we met Sam&Sam (rustig maar, ze zijn echt te vertrouwen!) bij het muurtje voor ons oude hotel af gesproken ,wat een soort ritueel is gewoorden. Je kan echt heel hard met ze lachen en hebben ons hier echt zoveel laten zien, wat ontzettend fijn is. Het was onze laatste avond, dus hebben we met ze gewaterpijpt. Ik deed zelf niet mee, want ik voelde me niet heel erg lekker, waarschijnlijk omdat ik iets verkeerds heb gegeten. Net als in de film mochten we achterop de motor en hebben ze ons Mumbai by night laten zien. Haha ik voel gewoon nu al dat jullie bezorgt zijn als ik dit vertel, maar ik moet het gewoon kwijt want het besef dat ik hier ben kwam binnenvallen toen ik achterop zat. Het was ZO fijn! Lekker met je haren in de wind genieten van alles om je heen. Rustig maar, er was bijna geen verkeer, dus was het niet zo gevaarlijk als overdag. Sanne en ik blijven echt nadenken als we dit soort dingen doen, we laten elkaar niet alleen en doen alleen iets als we allebij een goed gevoel erover hebben. Soms moet je ook een risico nemen om de leukste dingen mee te kunnen maken. Omdat we de moeder van Sam hebben leren kennen, is het ook een stuk vertrouwder.
Nog steeds geen teken van diarree,heimwee,ruzie of wat dan ook. Al 5 dagen douchen met een koude douche wen je ook aan. Alles gaat super en ik loop de hele dag rond met een big smile! Wel ben ik benieuwd wat jullie allemaal meemaken. Ik heb een paar van jullie een sms gestuurd, maar niks is aangekomen geloof ik. Mn nummer werkt dus als jullie het leuk vinden kunnen jullie een smsje sturen. Ik zal vanavond nog wel een keer proberen te smsn.
Om 11 uur vanavond vertrekken we vanuit de drukke stad naar Goa, wat ik aan de ene kant wel een beetje jammer vind, omdat ik me hier wel op me gemak voel. Maar aan de andere kant is het weer een nieuw avontuur! De trein en het station opzich al...
Nu maar eens proberen of ik wat foto's kan uploaden. Het fotograferen durf ik al wat meer, maar Sam zegt dat je niet altijd je camera erbij moet pakken, omdat het gewoon wel gevaarlijk is. Dus op de wat minder drukke plekken ga ik wat meer foto's proberen te maken. Nu maak ik het meer mee zonder foto's te maken zeggen ze. Anders zie je alles door een kader. Nou jongens het volgende berichtje is dus echt vanuit Goa, want ik ga nog even genieten van de laatste uurtjes Mumbai. Waarschijnlijk nemen Sanne en ik Sam&Sam mee uit eten om ze te bedanken. Niet dat ze het gaan accepteren denk ik... We zullen zien.
Byeeeeeee XXXXXXXXXXX