Back in Bombay

Lieve vrienden en familie daar ben ik weer met een grandioos verslag!
Het laatste verslag was geschreven in Hampi en nu zit ik hier dan weer, terug in Mumbai. De afgelopen dagen hebben Sanne en ik weer heel veel meegemaakt, maar het is moeilijk te beschrijven, want het is een beetje dagelijkse kost geworden. We genieten van alles dat Mumbai te bieden heeft en dat is nu nog leuker, omdat we onze draai hier gevonden hebben. Ons straatje waar we elke dag door heen lopen en ons stamrestaurant genaamd Ideal voelt als thuis. Iedereen kent ons hier, dus maken we elke keer weer een praatje met de mensen in de straat en de obers van Ideal. Tenminste, dat proberen we want de obers spreken eigenlijk geen engels. Het is een typisch Indiaas restaurant waar de mensen snel eten en weer gaan. In nederland zitten we gerust een paar uur te tafelen, maar dat kennen ze hier niet.
De trein van Hampi zou ons naar Hubli brengen, dat is een stad in Karnataka 18 uur van Mumbai vandaan. We hadden geen zin om 24 uur achter elkaar in de trein te zitten, dus besloten we hier een nachtje te blijven. Zo konden we ook nog wat zien van de stad Hubli. In de Lonely Planet stond Hubli beschreven als een stad met veel hotels rond het station, dus wij maakte ons geen zorgen over een verblijfplek. Eenmaal aangekomen bleek dit heel anders. Inderdaad waren er overal hotels rond het station, maar ze zaten allemaal vol. Van het ene hotel hopten we met onze zwaren backpacks naar het andere hotel, maar zonder succes. De mensen in de straat begonnen ons uit te lachen, dus je kan wel raden hoe wij ons voelde. We lachte maar gewoon mee en onze zoektocht naar een hotel ging verder. Een Indiaase jongen wees ons naar een hotel waar ze inderdaad nog een kamer over hadden. Tenminste dat zei de aardige vrouw van de receptie. We moesten 20 min wachten, omdat ze gewoon mensen uit een kamer stuurden, zodat wij er in konden! Een stoet van zakenmannetjes liep uit onze toekomstige kamer, waarna het personeel erin glipte en een paar minuten later was de kamer klaar voor gebruik. We vonden het prima, want nog een uur rondhuppen met onze packs vonden we niet heel fijn. We konden naar onze eigen wc, douchen was mogelijk en er was zelfs een tv aanwezig. YES dachten we. Helaas ging het anders dan we hadden gehoopt. Op de wc zat pisschimmel, de douche was een keiharde straal van koud water en de fan werkte niet. We moesten er wel om lachen, want de tv deed veel goeds met ons. Een beetje jammer dat mn bed naar gas rook en dat de stroom constant uit viel. De lavendel van Karina kwam nu goed te pas, ik deed wat druppels op mijn kussen en het bed waar de gaslucht vandaan kwam. Het mannetje van de receptie probeerde onxe fan te maken door een uur lang op het aan en uit knopje te drukken, dus Sanne en ik hielden het niet meer van het lachen. Alsof wij niet konden bedenken om het aan en uit knopje in te drukken. Uiteindelijk ''heerlijk'' geslapen in een stik hete kamer die naar gas rook. Achteraf zijn dit wel de dingen waar je om kan lachen gelukkig.
Teruglezend in mijn dagboek merk ik dat we echt hilarische dingen meemaken. Zo heb ik in de trein van Hubli naar Mumbai beschreven hoe ik met op dat moment voelde en wat er om mij heen gebeurde. Een man propte mn handen vol met bakjes met eten. Er stond ''15'' op de bakjes geschreven, dus ik dacht dat het mijn bestelde eten was, want ik zat op stoel 15. Dis ik zei: Did i ordered this? In het Hindi vloog er van alles op mij af en hij opende alle bakjes. Ik wist dat ik rijst zou krijgen, maar wat er in de bakjes zat was iniedergeval geen rijst. Hij probeerde het gewoon te verkopen en ik stond weer eens voor lul met alle ogen op me gericht. haha! Ook hadden we te maken met een groep van 22 studenten van een universiteit ergens in het Noorden. Ze hadden allemaal nog geen plek, dus je kan wel raden hoe de situatie in de trein was. 100 keer verwisselde ze van plek en ons bed was al een paar keer opgeeisd. 3 uur later hadden ze eindelijk hun plek gevonden. Ik heb me echt rot gelachen.
Om 6 uur s'ochtends kwamen we aan in Mumbai op een station dat we nog niet kenden. Natuurlijk kwamen er meteen taximannetjes op ons af gerend, want 2 blanke meisjes kan je goed af zetten. Nou mooi niet! Stoer vertelde we dat we hier al eerder waren geweest en dat een taxirit onmogelijk 450 rupee kan kosten. Uiteindelijk 200 rupee betaald. Yiehaaa we worden er goed in! Het guesthouse waar we vorige keer verbleven had om 10 uur een kamer voor ons vrij, dus dat betekende dat we nog een paar uur moesten rondlopen door de straten van Mumbai. Dus maar wat chai gedronken met de locals en iedereen wakker zien worden. Onze vrienden wisten niks van onze komst af, want we wilden het als verassing houden. We stuurden een sms dat ze om 10 uur s'avonds bij de Gateway moesten zijn en dat er een verassing stond te wachten. Natuurlijk hadden ze allang door dat wij de verassing zouden zijn, want wat konden we nou vanuit Hubli voor ze geregeld hebben.
Verder zijn we met Javad naar een andere Hindi film gegaan en hebben we nog wat ritjes gemaakt door Mumbai in de avond als er geen verkeer rijd.
Sanne en ik kwamen op het moment dat we de kleren die we bij ons hadden echt zo zat waren, dat we besloten te gaan ''shoppen''. Ik moet het namelijk doen met 2 sloeber broeken en 2 shirts die al helemaal goor zijn geworden. M'n spijkerbroek die ik elke avond en in de trein draag kan je soep van koken, dus een 2de lange broek was geen slecht idee. Er werd ons verteld dat we in de buurt Bandra, een uur hier vandaan goed konden winkelen. Dus namen we de goeie(!) bus naar Bandra. Leuk dat we wisten waar we er uit moesten. Niet dus. Na een winkelstraat gepasseerd te hebben, wisten we niet of we er nou uit moesten. Beetje loserig bleven we maar zitten, maar na een tijdje zijn we er dan toch maar uit gesprongen. We hielden een taxi aan die ons naar Bandra zou brengen, dus we verwachten dat we terug moesten, maar wat bleek we waren nog niet eens op de helft! Rijdend met de bus naast ons keken we elkaar lacherig aan. En 150 rupee verder belandden we in de ''winkelstraat''. Het was niet een straat waar we op gehoopt hadden. Er waren enkele dure winkels, dus zijn we maar weer met de taxi teruggegaan omdat we de busstand nergens konden vinden. We hadden meerdere pogingen gedaan om een normale buurt te vinden met winkels, maar dat werd hem gewoon niet hier in India. Toen maar naar de only gegaan, bij ons om de hoek. Daar slaagden we wel goed. Erg grappig dus. Dit is zo'n beetje waar ik me de afgelopen dagen mee bezig heb gehouden, lekker rondlopen in Mumbai en verschillende mensen ontmoet en veel gezien! Binnekort boeken we een ticket naar Ahmedahbad, een stad meer in het Noorden. Vanuit daar kijken we wel weer verder waar we heen gaan. Misschien stappen we wel ergens onderweg uit, waar we denken dat het leuk is. Avontuurlijk dus! Dag lieve mensen!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
p.s. dankje voor de reacties!
p.p.s. Suus ik heb je vaker gesmst maar ik blijf krijgen dat ze niet aan komen.
p.p.p.s. FRAMBOZEN? ;)