Laatste hoofdstuk India...

Dames en heren jongens en meisjes, het (voorlopig) allerlaatste verslag vanuit het geweldige India. Waar zal ik beginnen? Allereerst zal ik wat vertellen over de laatste dagen in Varanassi. Zoals ik al vertelde liet James zijn kleren in Varanassi maken door een tailor. Na een paar dagen waren zn kleren klaar en konden we ze bewonderen. Hij had onder andere een blouse,jackets en shirts laten maken. Erg mooi wat hij allemaal gedesigned had en wij mochten alles passen. Gelukkig dat wij er waren , want er waren nog wel wat aanpassingen nodig. Na wat geknutsel waren de kleren klaar en mochten wij model spelen. James wil namelijk met de foto's de kleren gaan verkopen in boutiques in New York, de plaats waar hij woont. Op het dak van een hotel in Varanassi deden we verschillende poses met verschillende outfits. Eigenlijk was het heel leuk om te doen en de foto's zijn ook wel gelukt moet ik zeggen. De dag erna vertrokken James en Chris naar ons lieverdje Mumbai. Jammer om nu definitief afscheid te nemen, want we hadden een leuke tijd met ze gehad. Maarja dat hoort erbij als je aan het reizen bent. We hebben die dagen niet heel erg veel meer gedaan, want het was veel te heet om echt veel te ondernemen en we zaten een beetje vast met onze plannen voor de rest van onze reis. Daarom spendeerden we veel uurtjes achter cyber om uit te zoeken wat onze mogelijkheden zijn. Of de transmongolie express, Thailand, Laos, Cambodja, Indonesie, New York, China? Er is gewoon veel te veel leuks om te doen! Na nog niks besloten te hebben zijn we zoals de Lonely Planet zegt: ''Row your boat down the Ganges" met een boot de rivier op gegaan. Down gingen we alleen niet. Het verste dat we kwamen was 10 meter verderop voor het Burning Ghat dat we al gezien hadden. Dus wat te doen met de hitte en het aantrekkelijke water om je heen? Juist ja, een duik nemen! Misschien niet een erg goed idee aangezien er lijken in het water liggen (niet dat we ze gezien hebben), maar het was wel heel verfrissend. Het mannetje (de guide) dat ons de boot in had gelokt wilde ons zo lang mogelijk in het water houden, omdat zij dan niets hoefde te doen en zo lekker geld konden verdienen. Het was een typische Indiase situatie, want er was al een misunderstanding over de prijs van de boot omdat wij dachten dat het per uur was, maar het ging per half uur. En de guide vertelde ons dat we hem mochten betalen, wat wij goed vonden voelen terwijl hij in de boot zat en ineens zei dat normaal mensen hem 700RS geven. M'n hol, dat gingen we dus mooi niet betalen. Hij had niet 1 ding verteld over de omgeving, wat eigenlijk zn werk was. Hij had meer interesse in ons, omdat hij nog iemand zocht om mee te trouwen. Achteraf weer een situatie waarom je kan lachen. Diezelfde avond vertrokken we met een autorickshaw naar Mughal Serai, een treinstation een uur van Varanassi vandaan. Vanaf daar ging onze trein naar Siliguri, waar we een Jeep zouden nemen naar Darjeeling, de plaats waar we nu zijn. Wat genoot ik van de trip in de rickshaw, dit was weer zo'n moment dat je doorhebt dat je in India bent en wat we allemaal meegemaakt hebben in dit gekke land. Een uur lang zaten Sanne en ik in stilte te genieten van de drukke omgeving. Prachtige mensen, koeien, rickshaws, bussen, auto's fietsers en gekke winkeltjes kwamen allemaal voorbij. Eenmaal aangekomen bij het station zouden we een uurtje moeten wachten op onze trein. We zochten een plaatsje op het perron en streken daar neer op onze backpacks. Een uur veranderde in 3 uur, want de trein was vertraagd. Zo gaat dat nou eenmaal in India. Na 3 uur wachten zaten we in de trein, maar makkelijker gezegd dan gedaan... Toen we de coach in stapten troffen we een grote mensen massa aan. Iedereen lag al te slapen, maar op de raarste plekken. Natuurlijk hebben we dit vaker meegemaakt, maar niet zo extreem. We zaten nu namelijk in de coach waar mensen geen tickets hadden en dus voor een plek moesten vechten. Wij hadden al wel een ticket, maar je kan al raden dat onze bedden bezet waren met Indiers toen we eindelijk ons bed gevonden hadden nadat we over en onder verschillende mensen door moesten lopen met onze grote backpacks op ons rug. 2 onschuldige meisjes als we zijn, zeiden we heel aardig: ,,Excuse me, this is our bed.'' Geen reactie. ,,Hello?!'' ,,This is our bed, so go out!'' Weer geen reactie, alleen een Indier die ons aankeek alsof we aliens waren. Maar toen kwam onze reddende engel Allessandro eraan met zijn Japanse vriendin (te moeilijke naam). Alex, zoals hij zichzelf noemt is een Italiaan en woont al 5 jaar in India. Hij wist dus wel van aanpakken en binnen no time waren onze bedden leeg en konden we genieten van onze nachtrust. De volgende morgen werden we wakker in een erg aangename temperatuur, voor het eerst sinds lange tijd lagen we niet te baden in ons zweet. Na 3 maanden begon het zelfs te regenen, echt heerlijk! Voor deze tijd is het niet normaal dat het regent en was het dus heel bijzonder. Waarschijnlijk gebeurde het, omdat er een paar dagen geleden een cycloon in de buurt is geweest. Een paar knusse uurtjes verder met veel Chai en de harde regen buiten leerden we de Italiaan en Japanner beter kennen en hadden we een gezellige tijd. Onze nieuwe vrienden wilden ook naar Darjeeling, dus namen we met hun een Jeep naar het bergdorp. Het was een 3 uur lange reis door een jungle achtig landschap, dat verandere in een prachtig berglandschap. Het regende nog steeds en de mist zette op terwijl het al donker werd. Je kon de weg niet meer zien, dat het best wel spannend maakte. Maar zo met de bergtoppen die boven de mist uit staken was het net alsof we in een sprookje belandden.
Op dit moment vertoefen we zo'n 5 dagen in Darjeeling en hebben we veel dingen gedaan. Darjeeling ligt ver in het Noorden van India in het Himalaya gebergte. Omdat het dicht tegen de grens van Nepal aan ligt, zie je hier veel Nepalezen en Tibetanen. Het is weer een heeeele andere sfeer dan in Varanassi. Het is hier heel vredig en we worden hier niet zo erg aangestaard dan in andere delen van India. De temperatuur is zooo lekker, dus we zijn de hele dag de hort op. Zo hebben we de Himalayan Zoo bezocht, een halfuurtje lopen vanaf ons hotel vandaan. Ze hebben hier veel tijgers en andere beesten die in de Himalaa leven. Het leukste van ons bezoek aan de dierentuin was dat we Damien de gozer waar ik al eerder over vertelde, die ook met ons op kamelensafari was, tegenkwamen bij de entree van de zoo! Echt een verassing om iemand zomaar tegen te komen nadat je 1,5 maand geleden totaal andere kanten op bent gegaan. Met zn drietjes liepen we gezellig door de dierentuin en spraken we af om s'avonds weer te meeten om samen te eten. Het was Damien zn laatste avond in India, dus deze wilde hij goed benutten. Helaas was Sanne ziek en kon ze na de dierentuin alleen nog maar in bed liggen. We wilden Damien niet laten zitten, dus heb ik een TV voor Sanne geregeld zodat ze zich een beetje kon bezighouden terwijl ik met Damien wat ging eten.
De volgende dag gingen we op zoek naar en internetcafe, dat een erggrappige situatie was. Er stond een bordje met Internet en een pijl. Sanne en ik zagen veel mensen achter computers zitten, maar wel aan de andere kant dan dat de pijl op wees. Het zal wel aan het bordje liggen dachten wij. Sam: ,,Hello can we use internet?'' Sanne: ,,Two?" Vrouwtje: ,,No''. We stonden midden in een lokaal waar we heeel raar werden aangekeken. We snapten er niks van, maar liepen dus gewoon weer weg. Wat bleek, we stonden midden in een klaslokaal voor jongeren die op zoek waren naar een baan en daarvoor getraind werden. Aldus het grote bord dat voor de ingang stond met daarop ''Jobs Training Institute'' geschreven. Beetje jammer dat we daarover heen gekeken hadden...Wel hilarisch, stel je maar 2 blanke meisjes voor met 40 ogen op hun gericht, heel verzekerd van wat ze aan het doen zijn. Na een echt internetcafe gevonden te hebben,zochten we naat tickets, want het is nu toch echt tijd om dit prachtige land te verlaten. Het wordt overal veel te heet en we zijn hier nu al 3 maanden. Het werd tijd om de knoop door te hakken, dus vertrekken we morgen met de bus naar Nepal. We zitten maar 3 uurtjes van de grens verwijderd, dus waarom niet? Laurien verblijft nog een paar dagen in Kathmandu dus gaan we haar opzoeken en gaat ze ons veel plekken laten zien. Ook gaan we 2 dagen met haar mee naar het schooltje waar ze vrijwilligerswerk gedaan heeft. Dan kunnen we haar goed helpen met spelletjes die ze gaan organiseren voor de kinderen, omdat Laurien afscheid van ze gaat nemen. Ook gaan we raften in Nepal en ga ik mij wagen aan de 2 na hoogste Bungyjump van de wereld! Heb er zin in!
4 mei gaat onze vlucht vanaf Kathmandu naar tatata... Kuala Lumpur in Maleisie! Hier willen we een maand rondreizen en dan zien we wel waar we allemaal terecht komen. We proberen goedkope vluchten te vinden naar New York, want dan kunnen we James en Chris opzoeken, dat betekend dat we gratis onderdak hebben. Yeah! Tegen die tijd is Sanne haar geld wel op en komen we naar huis... Dit betekend dus dat ik rond 22 juni op schiphol sta, als deze plannen allemaal doorgaan. Gek idee is dat wel, want ik ben het reizen totaal niet zat. Maarja we zijn nog jong en ik wil mn rijbewijs gaan halen, zodat ik nog meer vrijheid heb om te reizen.
Deze dag, vandaag dus is dan echt de allerlaatste dag in India aangebroken. Morgen zijn we ook nog wel in India, maar dan zijn we alleen maar aan het reizen. We hebben een fantastische dag gehad, waarin we veel ondernomen hebben. Darjeeling is de stad van de thee, dus hebben we uiteraard een theeplantage bezocht. Na een lange wandeling en een verkeerde weg, vonden we de ''Happy Valley'' theefabriek. Hier kregen we een rondleiding door een heel aardig mannetje en konden we zien hoe de theeblaadjes veranderen tot echte thee dat wij zelfs in Nederland drinken. Ook kregen we uitleg over verschillende thees van een heel bijzonder vrouwtje en konden we de beroemde thee proeven die ze voor ons neus in 5 seconde klaarmaakte. Na een fotoshoot samen met de thee gemaakt door het vrouwtje kregen we de kans om de thee te kopen en zo de werkers te sponsoren. Dit was namelijk thee dat de werkers kregen in vorm van loon. Door het aan toeristen te verkopen, kunnen ze wat meer verdienen dan 1 euro per dag... Dit gebeurd echter wel in het geheim. Na een gezellig uurtje bij deze moederachtige persoon namen we weer de benenwagen naar het ''Tibetaan Refugee Centre''. Dit is een plek waar gevluchte tibetanen van alles maken, zoals de beroemde carpets,wollen shawls,mutsen,paintings en noem maar op. Zo hebben ze een plaats om te slapen en kunnen ze een beetje geld verdienen aan alle peachtige kunstwerken die ze er maken. Het was een hele bijzondere plek om rond te lopen, want overal lopen schattige kindertjes en je ziet de mensen hard aan het werk. Respect voor deze mensen!
We hadden een grote afstand afgelegd, dus moesten we vervoer zoeken om terug te komen, want de zon begon al onder te gaan. Gelukkig was er een oud stel uit Mumbai, waar we mee op de foto gingen, omdat ze ons bijzonder vonden omdat we blank waren(zoals vele foto's waar we nu op staan). Nu hadden we de kans om te vragen waar ze heen gingen, want ze hadden een prive taxi. Ze wilden ons wel afzetten, dus hebben we de weg terug gelift. Goed gedaan Sanne en Sam!
Nu is het tijd om het verslag af te ronden en een einde te maken aan het avontuur in India... Jeetje wat ga ik dit land missen! Het land waar Sanne en ik onze eerste echte grote reis begonnen en waar we veel ervaringen rijker zijn geworden. Het land van curry, chapati, chaos, mooie mensen, slice, chai, geuren, kleuren, discobroeken, bollywood avonturen, bedelaars, rijke mensen, arme mensen, gekke treinreizen, diarree, Ideal, meurpoten, tempels, understand nah, schuddende hoofden, drukte, stilte, Freedom cafe, starende mensen, snaps, rickshaws, Bhang, baba's, Rishikesh, afval, liefde, dynamiek, spiritualiteit, cricket, koeien, poeperig, onlogica, Mumbai, kamelen, Javad, Sam, Sameer, Inu, Anu, Ravi, Vinod, Maneesh, Saurabh, Balla, Rinku en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik zal ook zeker terug keren naar dit magische land.
Kortom, een ode aan INDIA!


XXXXX
ps. erg leuke reacties weer, dankjewel!
pps. voor de mensen die geinteresseerd zijn in de fotoshoot op het dak van Varanassi met James zijn kleren, kan naar deze link gaan om een paar te bekijken: http://gallery.me.com/chris.dannen#100129&bgcolor=black&view=grid